Magnesy AlNICo – charakterystyka i zastosowanie

Pod nazwą „AlNiCo” (spolszczaną niekiedy do „Alniko”) kryje się jedna z najszerzej stosowanych grup magnesów. Do wynalezienia magnesów opartych na pierwiastkach ziem rzadkich, takich jak magnesy neodymowe, magnesy AlNiCo były najmocniejszymi z możliwych. Choć obecnie bywają w niektórych rozwiązaniach zastępowane przez neodymową konkurencję, to pod pewnymi względami wciąż nad nią górują.

Pochodzenie i cechy charakterystyczne

Wynaleziono je w Japonii na początku lat 30. XX wieku, kiedy to okazały się blisko dwukrotnie silniejsze od znanych dotychczas magnesów stalowych. Nazwa „AlNiCo” pochodzi od skrótów chemicznych pierwiastków, które wchodzą w ich skład. Oprócz żelaza to bowiem glin (Al, 7-10 proc. zawartości), nikiel (Ni, 13-16 proc.) i kobalt (Co, 20-40 proc.). Niekiedy stosuje się także dodatki miedzi (3-5 proc.) czy tytanu (3-5 proc.).

Masowa produkcja magnesów AlNiCo ma zaledwie 50 lat, na podstawie zaś sposobu tejże produkcji wyróżnia się 29 ich odmian: 17 gatunków stopów odlewniczych (metoda metalurgiczna), 10 gatunków spiekanych (metoda metalurgii proszków) i dwa gatunki wiązane.

Specyficzne właściwości i ich specyficzne zastosowanie

Niegdyś zaskakiwały wysoką koercją, teraz są wypierane przez silniejsze magnesy zwłaszcza wtedy, gdy ich kształt z uwagi na zastosowanie powinien być płaski, kiedy muszą pracować w obecności dużych pól odmagnesowujących albo gdy narażone są na puknięcia i uderzenia, które wpływają na ich rozmagnesowywanie. – Jeśli są jednak odpowiednio wysokie, pozostają odporne na te zjawiska. Innym rozwiązaniem jest magnesowanie ich dopiero po umieszczeniu w obwodzie magnetycznym – tłumaczy specjalista z firmy Euromagnesy.pl.

Poza tym magnesy AlNiCo biją na głowę inne typy magnesów, jeśli chodzi o stabilność temperaturową parametrów magnetycznych, a także maksymalną temperaturę pracy. Są też najbardziej ze wszystkich odporne na korozję. To wszystko pozwala stosować je w silnikach i prądnicach, rozmaitych czujnikach i urządzeniach kontrolnych, przyrządach pomiarowych, ale też w mikrofonach, przetwornikach gitarowych, magnetronach (obecnych choćby w kuchenkach mikrofalowych) czy magnesach żołądkowych dla bydła.