Ziemniaki typu C. Charakterystyka

Typy kulinarne ziemniaków stanowią informację o ich poszczególnych właściwościach: twardości, zawartości skrobi, sypkości. Taka klasyfikacja daje możliwość ustalenia, jakie warzywo najlepiej będzie się nadawało do danej potrawy. Zastosowanie odpowiedniego rodzaju kartofla w znaczący sposób wpływa na przebieg gotowania i charakter potrawy – można to z łatwością zaobserwować, przyrządzając np. kopytka.

Można wskazać trzy podstawowe, tzw. użytkowo-konsumpcyjne rodzaje ziemniaków. Dobór kartofla opiera się na informacjach dotyczących jego klasy kulinarnej. Typ A charakteryzuje się znaczną twardością, co pozwala na zachowanie kształtu i zwięzłości nawet po ugotowaniu – nie rozpada się, nie kruszy i nie pęka. Nazywany także „sałatkowym”, jest zazwyczaj przeznaczany do potraw o takiej samej nazwie, a także zapiekanek oraz produkcji frytek. Typ B stanowi najbardziej popularną klasę kartofli – cechuje je znaczna uniwersalność, mogą być spożywane bezpośrednio po wyjęciu z wody lub w wielu różnych daniach. Czasem delikatnie się rozlatują pod wpływem temperatury, łatwo je także ugnieść widelcem. Z kolei typ C to odmiany „mączyste”, o szczególnym zastosowaniu, zasługującym na szersze omówienie.

Właściwości i zastosowanie ziemniaków typu C 

Kartofle mączyste wyróżniają się wysoką zawartością skrobi, sięgającą powyżej 16%. Istnieje kilka czynników, które wpływają na taką właściwość, zaczynających się już od momentu ich zasadzenia. Produkcja ziemniaków typu C powinna opierać się na odpowiednim nawożeniu azotem oraz fosforem. W jej trakcie należy regularnie kontrolować osiągnięty poziom cukrów za pomocą badań laboratoryjnych. Oprócz tego aspektu, warto również zwrócić uwagę na ilość suchej masy. Te odmiany zazwyczaj charakteryzują się wysokimi wynikami w tym zakresie, dzięki czemu osiągają należytą sypkość, wyróżniającą je spośród pozostałych klas kulinarnych. Miąższ po ugotowaniu jest stosunkowo mało wilgotny, bulwy łatwo pękają i mają tendencję do rozlatywania się.

Właściwość kartofli typu C, która jest szczególnie pożądana w kuchni bazuje na skłonnościach wiążących skrobi. Ze względu na jej wysoką zawartość po ugnieceniu łatwiej się ze sobą „sklejają”. Oznacza to, że znajdują zastosowanie tam, gdzie wymagane jest uzyskanie jednolitej, w miarę stałej masy. Za ich pomocą sporządzane są kopytka, kluski śląskie, pyzy, knedle czy włoskie gnocchi. Przeznacza się je również do robienia purée, zup-krem (zagęszczają płyn, nadając mu właściwą konsystencję), kiszek ziemniaczanych oraz ciast i placków. 

Doskonale sprawdzą się jako składnik różnorodnych farszów, np. do pierogów ruskich bądź krokietów. Można je także przyrządzać samodzielnie – ugniecione lub zapiekane – jak twierdzi przedstawiciel Gospodarstwa Rolnego KUDUK.

Polecana odmiana ziemniaków mączystych 

Rodzaj kartofli można rozpoznać za pomocą łatwego eksperymentu. Należy przekroić warzywo i potrzeć o siebie uzyskane połówki. Jeżeli zaobserwuje się wodę, mamy do czynienia z klasą A bądź B (lub pośrednią). W przypadku, gdy obie części się do siebie kleją, jest to prawdopodobnie typ C. Można także zapamiętać jedną z najpopularniejszych odmian ziemniaków mączystych: Lady Claire. To wcześnie dojrzewające, średniej wielkości bulwy. Sam owoc jest okrągły bądź owalny, o jasnym miąższu – beżowo-żółtym. Zawiera dużą ilość skrobi, sięgającą nawet 17%. Charakteryzuje się dużą odpornością na czynniki zewnętrzne i czas przechowywania, może być także uprawiany w różnych rodzajach gleb.