Pogorszenie wzroku, utrata wzroku, ślepota - czym różnią się te pojęcia?

Choroby oczu nie są rzadkością. Wiele z nich zaczyna się dość niepozornie, np. od pogorszenia widzenia. Brak odpowiednich działań ze strony chorego może prowadzić do poważnych konsekwencji. Żeby zapobiec nieodwracalnym szkodom, warto sprawdzić każdy niepokojący sygnał. Dowiedz się, na co może wskazywać pogorszenie widzenia. Sprawdź, kogo dotyka utrata wzroku oraz ślepota.

Czym jest pogorszenie wzroku?

Tak jak większość naszych organów, również oczy z biegiem czasu starzeją się. Wraz z wiekiem dochodzi do zmniejszenia lub zupełnej utraty elastyczności soczewki wewnątrzgałkowej, co skutkuje pogorszeniem widzenia. Pierwsze objawy starczowzroczności zaczynają się często po 40 roku życia. Przejawiają się one zazwyczaj trudnościami z wyraźnym widzeniem z bliska.

Przeczytaj również: Trabekuloplastyka – rozwój tej techniki w leczeniu oka

Jednak nie zawsze pogorszenie wzroku związane jest z wiekiem pacjenta. Nierzadko zaburzenia wzroku towarzyszą poważnym chorobom, które nieleczone mogą prowadzić nawet do całkowitej ślepoty. Zwłaszcza nagłe pogorszenie wzroku, któremu towarzyszy ból i zaczerwienienie powinno zaniepokoić pacjenta. Objawy te mogą bowiem wskazywać na jaskrę, zaćmę, zapalenie rogówki czy zapalenie wnętrza gałki ocznej. Schorzenia te wymagają bezwzględnego leczenia.

Każde pogorszenie widzenia wymaga konsultacji okulistycznej. Tylko wykonanie specjalistycznych badań pozwoli na prawidłową ocenę przyczyny zaburzeń widzenia. Można wykonać je np. w Centrum Okulistycznym Jaskra. Niejednokrotnie zamglony i nieostry obraz to pierwsze symptomy, wskazujące na poważne zaburzenia wzroku.

Utrata wzroku a ślepota

Utrata wzroku może mieć różne podłoża i nie zawsze musi kończyć się ślepotą. Czasowe zaniewidzenie może trwać od kilku sekund nawet do kilkunastu godzin. Niezależnie od tego jak długo utrata wzroku się utrzymuje, zawsze wymaga natychmiastowej konsultacji z lekarzemokulistą. Nawet bardzo krótka utrata widzenia może być spowodowana poważnymi problemami kardiologicznymi lub okulistycznymi. 

Utraty widzenia nie należy ignorować, ponieważ zagraża to całkowitym uszkodzeniem wzroku. Jej przyczyną może być np. odwarstwienie siatkówki, zator, zakrzep naczyń żylnych siatkówki, neuropatie nerwu wzrokowego czy krwawienie wewnątrzgałkowe w komorze ciała szklistego. 

Ślepota to z kolei całkowite lub niemal całkowite zaburzenie widzenia. Osoby dotknięte ślepotą mogą nie widzieć zupełnie nic lub dostrzegać odrobinę światła i cieni. Ślepota może mieć charakter wrodzony, wówczas najczęściej ma podłoże genetyczne. Może być także spowodowana urazami mechanicznymi, np. podczas wypadku.

Ślepota może mieć także charakter nabyty. Niejednokrotnie poprzedza ją wcześniejsze pogorszenie i upośledzenie wzroku. Jedną z najczęstszych przyczyn ślepoty na świecie jest jaskra. Powoduje ona zanik nerwu wzrokowego, doprowadzając tym samym do nieodwracalnego, całkowitego zaburzenia widzenia. Dlatego też tak ważne są regularne badania diagnostyczne, które pozwolą wykryć chorobę na wczesnym jej etapie i zahamować jej postęp.