Bezsoczewkowość - czym jest afakia?

Spis treści

• Przyczyny afakii
• Objawy afakii
• Diagnostyka i leczenie afakii

Afakia to stan, w którym dochodzi do braku soczewki oka. Jest to problem zdrowotny, który może mieć poważne konsekwencje dla jakości życia pacjenta. W niniejszym artykule przyjrzymy się temu zjawisku oraz dowiemy się, jakie są jego przyczyny, objawy oraz metody leczenia.

Przyczyny afakii

Afakia może wynikać z różnych przyczyn. W przypadku bezsoczewkowości wrodzonej, jest to efekt nieprawidłowego rozwoju soczewki u płodu w czasie ciąży. Nabyta afakia może być natomiast spowodowana przez różne czynniki, takie jak urazy mechaniczne oka, w trakcie których nie było możliwości wszczepiania soczewki wewnątrzgałkowej. Czasem zdarza się po zaćmie wrodzonej, gdzie decyzja o wszczepieniu soczewki wewnątrzgałkowej jest odraczana do momentu stabilizacji wzrostu gałki ocznej. Jak wyjaśnia okulista z Chorzowa: Jeśli nie zostanie podjęte leczenie u dzieci, powstała przez bezsoczewkowość wada wzroku, może doprowadzić do niedowidzenia.

Objawy afakii

Afakia charakteryzuje się znacznym pogorszeniem ostrości wzroku na każdą odległość oraz brakiem akomodacji. Diagnoza afakii jest możliwa dzięki odpowiednio dobranym  badaniom okulistycznym.

Przeczytaj również: Jakie badania są wykonywane w celu sprawdzenia stanu rogówki oka?

W przypadku afakii wrodzonej, trudności z widzeniem zwykle występują od samego początku życia dziecka i mogą prowadzić do rozwinięcia się niedowidzenia (ambliopii), czyli tzw. "leniwego oka". Natomiast pacjenci z afakią nabytą zwykle skarżą się na istotne zmniejszenie ostrości wzroku do bliży, dali oraz brak akomodacji. Zwykle u osób z afakią korekcja okularowa jest bardzo wysoka i sięga kilkunastu dioptrii.

Diagnostyka i leczenie afakii

Diagnostyka opiera się na specjalistycznym badaniu okulistycznym. Leczenie afakii zależy przede wszystkim od przyczyny problemu. W przypadku bezsoczewkowości, leczenie może obejmować dobór specjalistycznych soczewek kontaktowych twardych lub operację wszczepienia sztucznej soczewki wewnątrzgałkowej oraz rehabilitację wzroku, czyli stymulację „słabszego” oka w przypadku wrodzonych problemów.

Afakia nie jest schorzeniem, które można zlekceważyć. Jest to stan, który wymaga leczenia lub korekcji powstałej wady wzroku możliwie jak najszybciej. Współpraca z lekarzem oraz odpowiednie leczenie, mogą znacznie poprawić jakość życia osoby cierpiącej na afakię oraz zapobiec dalszym powikłaniom.