Historia tatuażu na przestrzeni wieków

Dla jednych wyraz osobowości, dla innych ozdoba, dla jeszcze innych – szkodliwa fanaberia. Niezależnie od naszego podejścia do tatuażu trudno zaprzeczyć faktom, że ta forma zdobienia ciała zyskała w ostatnich latach bardzo dużą popularność. Niewiele osób ma jednak świadomość, że tatuaże nie są wynalazkiem nowym, bowiem towarzyszą ludzkości właściwie od momentu wytworzenia się pierwszych zorganizowanych grup społecznych.

Początki tatuażu

Historia tatuażu niemal w całości pokrywa się z historią społeczeństw. Świadczy o tym kilka przesłanek, między innymi zachowane zabytki, dzieła sztuki i przekazy, przedstawiające tatuaże jako odgrywające pewne znaczenie w życiu pierwotnych społeczeństw. Sam fakt, że tatuaż był obecny w życiu plemion zamieszkujących praktycznie cały świat – od wysp Polinezji, przez Azję i Europę, po Amerykę Północną i Południową – wskazuje, że towarzyszył on podróżom ludów jeszcze przed czasami starożytnymi. Trudno dokładnie określić, kiedy zapoczątkowany został zwyczaj tatuowania ciała. Pewne odkrycia archeologiczne wskazują, że miało to miejsce w okresie paleolitu, między 40 a 14 tys. lat przed naszą erą. Zaliczyć do nich należy znajdowane w grobowcach ślady barwników i ostrych narzędzi, którymi prawdopodobnie można było nakłuwać skórę. Najstarsze zachowane ślady skóry ludzkiej noszącej ślady tatuażu datuje się na okres około 2000 lat przed nasza erą.

Tatuaże pełniły różną funkcję w zależności od społeczeństwa, w którym były praktykowane – dla przykładu na Wyspach Samoa były one znakiem dojrzałości, w Chinach tatuaże nosili wojownicy, z kolei w starożytnej Grecji osoby wysoko urodzone. Tatuażom przypisywano często magiczną moc ochrony przed złymi duchami (np. na Borneo), używano jako swoistych etykiet, mówiących sporo o noszących je ludziach (Celtowie używali symboliki zwierząt, np. dzik oznaczał męstwo, orzeł szlachetność, zaś byk - bogactwo), pełniły one również funkcję znaku rozpoznawczego. Dzięki nim można było rozpoznać, z jakiego plemienia pochodzi spotkany człowiek, a tym samym stwierdzić, czy mamy do czynienia z przyjacielem, czy wrogiem. Z czasem tatuaż stracił swoje znaczenie – antropologowie twierdzą, że miało to związek z przekształcaniem się plemion w państwa. Oznaczanie się zgodnie ze swoim statusem i funkcją straciło wtedy sens. Co więcej to właśnie wtedy tatuaże stały się sposobem stygmatyzacji marginesu, czyli przede wszystkim niewolników i przestępców.

Skąd nazwa tatuaż?

Obecnie używany termin „tatuaż” wywodzi się z języka ludu Tahiti i oznacza „znak”. Jednakże przez bardzo długi czas funkcjonowało wiele słów, używanych do nazwania rysunku na ciele, taki jak „grafizm”, „stygmat” czy „piętno”. Dopiero w drugiej połowie XIX wieku „tatuaż” zaczął wypierać te terminy ze słowników. Polska forma jest fonetycznym zapisem francuskiego słowa „tatouage”

Tatuaż obecnie

Przez długi czas tatuaż był praktycznie nieobecny w cywilizowanych rejonach świata. Sytuacja ta zaczęła zmieniać się w XX wieku – już na początkach stulecia dużą popularnością cieszyły się pokazy wytatuowanych i roznegliżowanych kobiet. Z drugiej strony jednak tatuaż miał również negatywne konotacje – to właśnie permanentnych rysunków na ciele używano do oznakowania więźniów obozów koncentracyjnych podczas II Wojny Światowej. Tatuaże przeniknęły również do subkultury więziennej – odbywający wyroki więźniowie używali ich do oznaczania swojej przynależności, otrzymanego wyroku, charakteru (znakowano np. więźniów niepoczytalnych), a nawet preferencji seksualnych. W dzisiejszych czasach tatuaże powoli przestają kojarzyć się wyłącznie z przestępcami – coraz więcej osób decyduje się na tatuaż, gdyż dostępne techniki pozwalają uzyskać oszałamiające efekty wizualne.

Tatuaż to ozdoba na całe życie, dlatego warto przemyśleć dokładnie przemyśleć tę decyzję i wybrać odpowiedni salon tatuażu, taki jak Studio Last Drakkar, oferujące najwyższy poziom usług oraz bezpieczeństwa.