Wymagania stawiane okładzinom ciernym i procedury dopuszczające

Wydajna praca ciężkich maszyn oraz pojazdów jest uzależniona od sprawności i jakości tworzących ich elementów. Aby wszystkie podzespoły takich sprzętów mogły prawidłowo funkcjonować, ważne są także parametry ich najmniejszych detali. Takimi detalami są okładziny cierne, które bezpośrednio wpływają na możliwości eksploatacyjne maszyn, pojazdów oraz bezpieczeństwo ich użytkowania. Jakie wymagania muszą one spełniać?

Okładziny cierne – gdzie są wykorzystywane i jakie są ich zadania?

Okładziny cierne to elementy znajdujące zastosowanie w układach hamulcowych, a także wykorzystywane w sprzęgłach.

Okładziny te mają postać nakładek, które umieszcza się na powierzchni innych elementów. Mają one chronić przed szybkim zużyciem takie części jak hamulce, taśmy i klocki hamulcowe, a ponadto są odpowiedzialne za bezpieczeństwo podczas eksploatowania maszyn oraz pojazdów. W związku z tym muszą wyróżniać się odpowiednim współczynnikiem tarcia, wytrzymałością mechaniczną oraz odpornością na wysokie temperatury.

Przeczytaj również: Kiedy układ hamulcowy w samochodach ciężarowych wymaga regeneracji?

Okładziny cierne dzieli się na dwa rodzaje:

• E-BF – wykonuje się je techniką prasowania na gorąco. Powstają one z żywic syntetycznych, włókiem mineralnych, kauczuku - nie mogą mieć one kontaktu z olejem
• E-BA – są one produkowane z przędzy chemicznej, a ich struktura jest wzmocniona drucikiem miedzianym. Dlatego też są wykorzystywane wszędzie tam, gdzie występują duże przeciążenia – w windach czy w wyciągarkach dźwigowych.

Bezazbestowe okładziny E-BF oraz E-BA ma w swojej ofercie między innymi firma Europolit.

Procedury dopuszczające a okładziny cierne

Każdą okładzinę cierną wyróżnia określony współczynnik tarcia. To właśnie on decyduje o tym, gdzie można ją wykorzystać. Ponadto muszą one spełniać normy narzucane przez europejskie przepisy.

Aby okładziny mogły być zamontowane w maszynie lub w pojeździe, muszą mieć specjalną homologację. Ponadto powinny być produkowane z materiałów typu Non Asbestos Organics (NON). Zgodnie ze swoją nazwą nie zawierają one azbestu, mają stosunkowo niewielką zawartość włókien stalowych, cechują się dobrymi właściwościami hamującymi, a współczynnik ich tarcia wynosi od 0,35 do 0,5.

Okładziny takie należą do tak zwanej grupy C – jest to jedyna grupa tych materiałów dopuszczona do użytku na rynku europejskim. W Japonii oraz w USA wykorzystuje się również okładziny produkowane z materiałów z grupy A i B. W tej pierwszej grupie znajdują się surowce z dużą zawartością metalu. Natomiast na rynku japońskim stosuje się okładziny niezawierające stali. Oba rodzaje materiałów nie są dopuszczane do produkcji okładzin przez europejskie przepisy.